بررسی رابطۀ hla-g سرمی با موفقیت روش کمک باروری icsi

زمینه و هدف: بارداری، در واقع مانند پیوند عضوی موفق است. عواملی که در عدم دفع جنین مؤثرند هنوز به خوبی شناخته نشدهاند. درصد موفقیت و لانه گزینی جنین حاصل از روشهای کمک باروری نیز ممکن است به همین عوامل وابسته باشد. ملکول hla-g یکی ازانواع ملکول های mhc کلاس یک غیر کلاسیک است که اخیراً در ارتباط با بارداری مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در این مطالعه مقدار hla-gمحلول در سرم زنان تحت درمان با روش icsi قبل و بعد از انتقال جنین اندازه گیری و همچنین با مقادیر hla-g محلول در سرم زنان باردار طبیعی مقایسه شد تا رابطه حضور و غلظت سرمی آن با بارداری موفق تعیین گردد. هدف این مطالعه تعیین نقش hla-g سرمی و تغییرات غلظت آن در موفقیت یا شکست روشهای کمک باروری است تا در تشخیص، پیشگویی و درمان ناباروری مورد استفاده قرار گیرد. روش بررسی: نمونه سرمی از 107 نفر زن تحت عمل icsi در گروه آزمایشی قبل و 14 روز بعد از انتقال جنین و24 نمونه سرمی از زنان باردار طبیعی در گروه کنترل در سه ماهه اول بارداری جمع آوری شد. ایزوفرم های hla-g1,-g5 محلول و hla-g محلول توتال با روش الایزای ساندویچ بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی و آزمونهای غیر پارامتریک k-s، من ویتنی و ویلکاکسون در سطح معنی داری 05/0=α استفاده گردید. نتایج: ویژگیهای دموگرافیک (سن، مدت ناباروری، رژیم درمانی) در گروه آزمایشی با بارداری موفق و ناموفق تفاوت آماری معنی داری نداشت. مقدارhla-g1,-g5 محلول و hla-g محلول توتال در سرم زنان قبل و بعد از icsi در گروه با بارداری موفق به ترتیب u/ml8/62±4/47،od : 58/0±47/1 قبل و u/ml5/69±6/59، od: 57/0±38/1 بعد از icsi و در گروه بارداری ناموفق به ترتیب u/ml2/55±7/35،od :45/0±37/1 قبل و u/ml2/57±7/39، od: 46/0±31/1 بعد از icsi بود. به همین ترتیب در گروه کنترل با بارداری طبیعی مقادیر به ترتیبu/ml 92/47±16/53 و od: 49/0±29/1 بود. در هیچکدام از موارد فوق تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. پس از بررسی و مقایسه 29 مورد بارداری موفق و 78 مورد بارداری ناموفق، میزان موفقیت بارداری با تغییر غلظت ایزوفرم های hla-g1,-g5 محلول وhla-g توتال محلول بعد از درمان با روش icsiدر دو گروه ارتباطی نشان نداد. نتیجه گیری: در زنان تحت درمان با روشهای کمک باروری رابطه معنی داری بین موفقیت بارداری و hla-g محلول سرمی مشاهده نگردید. بنابراین به نظر میرسد hla-g سرمی اهمیت تشخیصی چندانی در موفقیت یا شکست این روشها نداشته باشد.